หันหน้าเข้าสูผนังด้านในทางขวาและซ้ายมือ จะเห็นภาชนะดินเผาต่างๆสมัยบ้านเชียง (อายุประมาณ 3,000-4,000 ปี) ชิ้นสำคัญคือภาชนะอันใหญ่ที่อยู่ตรงกลางของชั้นบนทางขวาซึ่งเป็นภาชนะใส่ศพซึ่งต่อไปได้รับการพัฒนาเป็นโกฐิสำหรับบุคคลที่มีสถานะสูงของไทยในปัจจุบัน (ตอนขุดเจอก็ยังมีโครงกระดูกอยู่แต่ได้นำไปทำพิธีฌาปนกิจกระดูกและบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของเรียบร้อยแล้ว)